bir-bir

z.

1. Tək-tək, ayrı-ayrılıqda. <Süleyman:> De, bir-bir söylə, qulaq asım. Ü. H.. Anası da oğlu qazan yollara bir-bir bələd oldu. Ə. H.. Konsul onları <siyahıları> bir-bir alıb, öz katibinə verir. . . M. S. O..

2. Bir-birinin ardınca, ardıcıl surətdə, növbə ilə. Totuq gəlinlər bir-bir oynadılar, göyçək qızlar süzdülər. Ç.. <Hakim> stolunun üstündə gördüyü lazımsız kağızları bir-bir cırıb, səbətə atırdı. M. C..

3. Təfsilatı ilə, təfərrüatına qədər, hər biri ayrı olaraq. Gördüyü işləri bir-bir saydı. Nöqsanları bir-bir göstərmək. – Əcnəbinin bu sözlərini Sədrəddin bəy qapı dalısında bir-bir yazırdı. S. M. Q.. Rüstəm komandirə bu ətrafdan bir-bir, yerbəyer danışır. S. R..

4. Hərəyə bir, hər dəfədə bir. Bir-bir vermək. Bir-bir paylamaq. bir-bir. . . Müxtəlif hal şəkilçiləri ilə: bir-biri ilə, bir-birinə, bir-birindən, birbirini – qarşılıq bildirir. İtlərin hürməyi, ovçuların səsləri, nökər və mehtərlərin qışqırığı bir-birinə qarışmışdı. S. S. A.. <Firidun və Kürd Əhməd> mehriban bir nəzərlə bir-birinə baxdılar. M. İ.. <Gülüşgəlin:> İki kişi bir-birinizə havadar olun. S. Rəh.. Bir-birini haylayan arvaduşaq səsi kəndi ağzına almışdı. Ə. Ə..

◊ Bir-birinə dəymək (qarışmaq) – qarışıqlıq düşmək, çaxnaşma düşmək, həyəcan düşmək, ara qarışmaq. Dünya yenə birbirinə dəydi. – C. M.. İyirminci il baharının günəşli bir səhərində qəza mərkəzi kiçik şəhər bir-birinə dəydi. H. N.. Seçkilərin nəticəsində məlum oldu ki, . . Tükəzban xala kənd şurasına sədr seçilibdir. Kəndə böyük vəlvələ düşdü, camaat bir-birinə dəydi. B. T.. Bir-birinə vurmaq – çox axtarmaq. <Müəllim> kəndi bir-birinə vurdu, axırda bir körpə əmlik tapdı. Ə. Vəl..